پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

درحال‌حاضر، بر قراری اشکال ارتباطی میان کادر پژوهشی با سطوح ارشد مدیریتی پژوشگاه در نازل‌ترین حد انتظار قرار دارد. چرا هیات امنای پژوهشگاه درطول سال‌های متمادی حاضر به برگزاری جلسات مشترک با پژوهشگران خود نشده است؟ قطعا تدبیر این کار از اختیارات مدیریت پژوهشگاه است. چرا درطول این سال‌ها نمایندگی، ولی فقیه در پژوهشگاه حضور نداشته است. این عدم حضور به‌حدی است که در اصل وجود چنین نماینده‌ای تردید‌های جدی وجود دارد. به‌ندرت دیده شده است که معاونت پژوهشی در جلسات علمی اعضای هیات‌علمی حضور جدی داشته باشد. وی از همان آغاز انتصاب به چنین سمتی، لااقل در پژوهشکده‌ای که نگارنده افتخار عضویت در آن را دارد، حضور نداشته است. تنها مسیر ارتباط با اعضای علمی همان جلسات ماهانه است که به‌دلیل بی‌حاصل بودن این نشست، استقبال کمی از آن می‌شود. این درحالی است که هر از گاهی خبر بازدید هیات رئیسه از یک مرکز پژوهشی بیرون از پژوهشگاه به‌میان می‌آید.

پژوهشگاه به‌لحاظ تعریف سازمانی یک مرکز پژوهشی است و نه نهاد آموزشی. امر آموزش در مرکز پژوهشی جایگاه بالاصاله ندارد و تعریف مشخصی از مواد آموزشی آن نمی‌توان ارائه کرد. آموزش در مراکز پژوهشی موردی است و حسب نیاز‌های پژوهشی یا نیاز به کارشناس پژوهشی تعریف می‌شود و لذا دامنه آن زمان‌مند و موقت است و برنامه‌ای مشخص و پیوسته نیست. اساسا آموزش در مرکز پژوهشی، به‌مثابه‌پروژه پژوهشی تلقی می‌شود. این امر در دانشگاه‌ها که یک نهاد آموزشی است، برعکس است؛ یعنی پژوهش در دانشگاه فرع بر امر آموزش است. بیش از یک‌دهه است که امر آموزش به‌عنوان برنامه ثابت و مستقل از نیاز‌های پژوهشی در پژوهشگاه نهادینه شده است. به‌طوری که اکنون مشخص نیست که آیا این مرکز ماهیت پژوهشی یا آموزشی دارد. از این رو پژوهشگاه از مشکله پنهان بحران هویت سازمانی رنج می‌برد.

اقتصاد ترکیه سال گذشته را در سایه سنگین سیاسی ناشی از برگزاری انتخابات عمومی در 17 خرداد و تکرار آن در 10 آبان ماه و بازگشت دوباره ولی شدید درگیری ها در مناطق شرق و جنوب شرق این کشور و تلاطم در سیاست خارجی، به تعبیری دور از مهر سیاست و تا حدی در سیستم کنترل اتوماتیک، سپری کرد.